اخبار مركز آموز هاي عالي آزاد خبر

محمد رحمانيان نويسنده و كارگردان نمايش «نام تمام مادران...» درباره پرداختن به پشت صحنه سينما در اين اثر همچون چند اثر ديگر خود و همچنين فعاليت‌‎هاي جديدش صحبت كرد.

محمد رحمانيان نويسنده و كارگردان تئاتر كه اين روزها نمايش «نام تمام مادران…» را در تماشاخانه كنش‌معاصر روي صحنه دارد، درباره ويژگي‌هاي اين اثر نمايشي و معاصرسازي شخصيت يكي از ائمه (ع) در فرهنگ امروز به خبرنگار مهر گفت: در اين اثر نمايشي با يك شخصيت تاريخي- مذهبي سروكار داريم كه اتفاقاً مربوط به دين اسلام است؛ تنها ديني كه مدارك و اسناد زيادي از آن باقي مانده است.

وي افزود: وقايع و اتفاقات اين نمايش در دنياي امروز رخ مي‌دهد، اما من در ابتداي اثر با گذاشتن بخشي از خطبه «سقيفه بني‌ساعده» كه از زبان يكي از كاراكترهاي نمايش بيان مي‌شود در كار مي‌خواستم اعلام كنم كه قرار است راجع به حضرت فاطمه زهرا (س) صحبت كنم، در واقع اين مونولوگ به عنوان يك مقدمه در اثر وجود دارد چون در اين اثر نمايشي اتفاقات در مقطع گذشته رخ نمي‌دهد.

كارگردان نمايش «اسب‌ها» درباره اين نكته كه چرا به تازگي در آثارش ترجيح مي‌دهد كه شخصيت‌هاي مذهبي را در دنياي معاصر روايت كند، توضيح داد: امسال 20 جمادي الثاني كه تولد حضرت زهرا (س) است همزمان شده با 29 اسفندماه و ايام عيد نوروز و من به دليل اين همزماني تلاش كردم اين اثر نمايشي را به صحنه ببرم و قصه‌ام را روايت كنم. دليل معاصرسازي شخصيت‌هاي مذهبي و اينكه من مدت‌ها است كه اين شخصيت‌ها را در دوران خودشان به تصوير نمي‌كشم اين است كه در مقطعي به دليل همين اتفاق تهديد و توهين‌هاي زيادي شنيدم و حتي حكم‌هاي مختلفي براي من صادر كردند و در مقطعي نيز ممنوع الفعاليت شده و مجبور به مهاجرت شدم؛ بنابراين به اين نتيجه رسيدم كه فضا چندان آمادگي پذيرش چنين روايت‌هايي را ندارد.

رحمانيان درباره دلايل پرداختن به شخصيت حضرت زهرا (س) در اين اثر نمايشي عنوان كرد: از نظر من فاطمه زهرا (س) و حضورش در وقايع اجتماعي آن دوران مثل خطبه «سقيفه بني ساعده»، خطبه موسوم به «فدكيه» و يا در جريان مباهله كاملاً مشهود است و نشان مي‌دهد كه آن حضرت شخصيتي فعال و اجتماعي بودند كه اعتراض مي‌كردند و اين اعتراض را به گوش مردم مي‌رسانده‌اند. ايشان چون دختر پيغمبر (ص) و همسر امام علي (ع) بودند، اعتراض به وقايع پيرامونشان را با صداي بلند به گوش مردم مي‌رساندند.

كارگردان نمايش «مجلس ضربت زدن» درباره ديگر مضامين مطرح شده در اين نمايش بيان كرد: در نمايش «نام تمام مادران…» رابطه مادر با جنين و نه حتي با فرزند بلكه با نطفه بيان مي‌شود چون اين جنين گاه به دنيا مي‌آيد، گاه نمي‌آيد و گاهي هم متأسفانه سقط مي‌شود. همه زن‌هاي اين نمايش با مسأله جنين ارتباط دارند و من در ادبيات نمايشي خودمان كمتر پرداختن به اين مسأله را ديده‌ام بنابراين علاقه‌مند بودم كه روي آن كار كنم.

وي متذكر شد: در ادبيات خارجي رمان «نامه به كودكي كه هرگز داده نشد» اثر اوريانا فالاچي ارتباط مادر با جنين را تا پايان بسيار خوب حفظ مي‌كند. همچنين در فيلم‌هاي ايراني نيز مي‌توانم به فيلم «نازنين» به كارگرداني عليرضا داودنژاد كه قبل از انقلاب تنها كسي بود كه به اين مسأله پرداخت و همچنين فيلم «يكبار براي هميشه» به كارگرداني سيروس الوند كه او نيز بعد از انقلاب اولين كسي بود كه به مسأله سقط جنين پرداخت، اشاره كنم.

رحمانيان در مورد ويژگي‌هاي شخصيتي 8 زني كه در اين اثر به تصوير كشيده مي‌شوند و مشكلات آنها بيان كرد: ازدواج در سن پايين، ازدواج ناخواسته و ايجاد روابطي كه يك رابطه نامعقول و نابهنجار اجتماعي به حساب مي‌آيد همه تابوهايي هستند كه كمتر به آنها پرداخت شده است و متأسفانه اين مسائل در طبقات فرودست جامعه خيلي بيشتر به چشم مي‌آيد و در پرونده‌هاي قضايي زيادي به آنها پرداخت شده است. البته مسائل ديگري هم بودند كه من علاقه‌مند بودم به آنها بپردازم، اما ترجيح دادم كه فعلاً به آنها ورود نكنم. اميدوارم اين مسائل از حالت تابو بودن بيرون بيايند و بتوان راه چاره‌اي برايشان پيدا كرد و تأكيد مي‌كنم كه متأسفانه اين مشكلات در ميان طبقات فرودست خيلي بيشتر و عميق‌تر به چشم مي‌خورد.

اين كارگردان و نويسنده تئاتر درباره پرداختن به پشت صحنه سينما در اين اثر نمايشي نيز گفت: البته پرداختن به سينما به علاقه من برمي گردد اما زماني كه شروع به نوشتن نمايشنامه كردم، تحت تأثير فضاي نمايشنامه «مجلس ضربت زدن» آقاي بيضايي بودم و در واقع تحت تأثير بيضايي كه در آن نمايشنامه به پشت صحنه يك تئاتر مي‌پردازد، در نمايش «نام تمام مادران…» به پشت صحنه سينما پرداختم.

وي درباره ارتباطي كه زن‌هاي اين نمايش با فرزندان از دست رفته شان دارند، اظهار كرد: در اين اثر نمايشي بچه‌اي كه از دست رفته و ديگر نيست، نماد همه چيزهايي مي‌شود كه اين زن‌ها در زندگيشان از دست دادند و همچنين در پايان نيز همين بچه باعث مي‌شود كه زن‌ها در كنار هم جمع شوند. ديالوگي در نمايش «ترانه‌هاي محلي» وجود داشت كه به آن بسيار اعتقاد دارم. در بخشي از آن نمايش، يكي از كاراكترها مطرح مي‌كرد «ممكن است همه مردان دنيا با هم برادر نباشند، اما حتماً همه زن‌هاي دنيا با هم خواهرند» من معتقدم با همه ديدگاه‌هاي مختلف و احساس حسادت و رقابتي كه ممكن است زن‌ها با هم داشته باشند، اما هميشه چيزي آنها را كنار هم قرار مي‌دهد كه در اين نمايش بچه همين نقطه تمركز است و باعث مي‌شود كه همه زن‌ها گرد هم جمع شوند.

رحمانيان در مورد علاقه اش به پرداختن به سينما در آثار نمايشي يادآور شد: علاقه من به سينما در آثار نمايشي ام كاملاً مشهود است و همان‌طور كه در نمايش «هامون بازها» به فيلم «هامون» پرداختم اجازه كار كردن روي فيلم «گوزن‌ها» را از مسعود كيميايي گرفته‌ام و آقاي كيميايي عنوان كردند كه دوست دارند تا وقتي زنده هستند اين نمايش روي صحنه بيايد و من تلاشم را مي‌كنم تا هر چه زودتر بتوانم اين اثر را اجرا كنم. در واقع سينما در كارهاي ديگر من نقش پررنگ تري خواهد داشت.

وي متذكر شد: در نمايش «گوزن‌ها» اتفاقاتي را كه در آن سال‌ها براي فيلم افتاد، به تصوير مي‌كشم. در زمان ساخت «گوزن‌ها» كيميايي به ساواك فراخوانده شد و مشكلات زيادي برايش پيش آمد و من نيز در اين نمايش تلاش مي‌كنم اتفاقاتي را كه در آن دوران افتاد و باعث شد آنچه كه در جشنواره فيلم تهران به نمايش درآمد، در اكران عمومي فيلم تغيير كند و مميزي‌هايي را كه به فيلم اعمال شد، به تصوير بكشم.

كارگردان فيلم «سينما- نيمكت» در پايان صحبت‌هايش درباره? اجراي نمايش «صدام» توضيح داد: متأسفانه دو ماه است كه منتظر تماس تلفني از طرف مدير تالار وحدت هستم تا زمان اجراي نمايش را به من اعلام كنند، اما اين اتفاق هنوز رخ نداده و اين چندمين بار است كه تالار وحدت با من بدقولي مي‌كند و متأسفانه به اين ترتيب دارند زمان را براي من مي‌كشند چون اين پروژه بسيار عظيم است و بايد برنامه‌ريزي طولاني مدتي براي اجرايش صورت گيرد. خوشبختانه كار از طرف اداره كل هنرهاي نمايشي و معاونت هنري حمايت شده، اما تالار وحدت همچنان من را منتظر نگه داشته است.

نمايش «نام تمام مادران…» نوشته و كارگرداني محمد رحمانيان تا 29 اسفندماه در دو نوبت 18:30 و 20:30 در سالن پايتخت مجموعه كنش معاصر روي صحنه است.

نوشين اعتماد، رؤيا بختياري، سيما تيرانداز، سينا رازاني، سانيا سالاري، بهنوش طباطبايي، مبينا طبائي، هانا كامكار و آشا محرابي به ترتيب حروف الفبا بازيگران اين اثر نمايشي هستند
منبع: مهرنيوز

محمد رحمانيان نويسنده و كارگردان نمايش «نام تمام مادران...» درباره پرداختن به پشت صحنه سينما در اين اثر همچون چند اثر ديگر خود و همچنين فعاليت‌‎هاي جديدش صحبت كرد.

محمد رحمانيان نويسنده و كارگردان تئاتر كه اين روزها نمايش «نام تمام مادران…» را در تماشاخانه كنش‌معاصر روي صحنه دارد، درباره ويژگي‌هاي اين اثر نمايشي و معاصرسازي شخصيت يكي از ائمه (ع) در فرهنگ امروز به خبرنگار مهر گفت: در اين اثر نمايشي با يك شخصيت تاريخي- مذهبي سروكار داريم كه اتفاقاً مربوط به دين اسلام است؛ تنها ديني كه مدارك و اسناد زيادي از آن باقي مانده است.

وي افزود: وقايع و اتفاقات اين نمايش در دنياي امروز رخ مي‌دهد، اما من در ابتداي اثر با گذاشتن بخشي از خطبه «سقيفه بني‌ساعده» كه از زبان يكي از كاراكترهاي نمايش بيان مي‌شود در كار مي‌خواستم اعلام كنم كه قرار است راجع به حضرت فاطمه زهرا (س) صحبت كنم، در واقع اين مونولوگ به عنوان يك مقدمه در اثر وجود دارد چون در اين اثر نمايشي اتفاقات در مقطع گذشته رخ نمي‌دهد.

كارگردان نمايش «اسب‌ها» درباره اين نكته كه چرا به تازگي در آثارش ترجيح مي‌دهد كه شخصيت‌هاي مذهبي را در دنياي معاصر روايت كند، توضيح داد: امسال 20 جمادي الثاني كه تولد حضرت زهرا (س) است همزمان شده با 29 اسفندماه و ايام عيد نوروز و من به دليل اين همزماني تلاش كردم اين اثر نمايشي را به صحنه ببرم و قصه‌ام را روايت كنم. دليل معاصرسازي شخصيت‌هاي مذهبي و اينكه من مدت‌ها است كه اين شخصيت‌ها را در دوران خودشان به تصوير نمي‌كشم اين است كه در مقطعي به دليل همين اتفاق تهديد و توهين‌هاي زيادي شنيدم و حتي حكم‌هاي مختلفي براي من صادر كردند و در مقطعي نيز ممنوع الفعاليت شده و مجبور به مهاجرت شدم؛ بنابراين به اين نتيجه رسيدم كه فضا چندان آمادگي پذيرش چنين روايت‌هايي را ندارد.

رحمانيان درباره دلايل پرداختن به شخصيت حضرت زهرا (س) در اين اثر نمايشي عنوان كرد: از نظر من فاطمه زهرا (س) و حضورش در وقايع اجتماعي آن دوران مثل خطبه «سقيفه بني ساعده»، خطبه موسوم به «فدكيه» و يا در جريان مباهله كاملاً مشهود است و نشان مي‌دهد كه آن حضرت شخصيتي فعال و اجتماعي بودند كه اعتراض مي‌كردند و اين اعتراض را به گوش مردم مي‌رسانده‌اند. ايشان چون دختر پيغمبر (ص) و همسر امام علي (ع) بودند، اعتراض به وقايع پيرامونشان را با صداي بلند به گوش مردم مي‌رساندند.

كارگردان نمايش «مجلس ضربت زدن» درباره ديگر مضامين مطرح شده در اين نمايش بيان كرد: در نمايش «نام تمام مادران…» رابطه مادر با جنين و نه حتي با فرزند بلكه با نطفه بيان مي‌شود چون اين جنين گاه به دنيا مي‌آيد، گاه نمي‌آيد و گاهي هم متأسفانه سقط مي‌شود. همه زن‌هاي اين نمايش با مسأله جنين ارتباط دارند و من در ادبيات نمايشي خودمان كمتر پرداختن به اين مسأله را ديده‌ام بنابراين علاقه‌مند بودم كه روي آن كار كنم.

وي متذكر شد: در ادبيات خارجي رمان «نامه به كودكي كه هرگز داده نشد» اثر اوريانا فالاچي ارتباط مادر با جنين را تا پايان بسيار خوب حفظ مي‌كند. همچنين در فيلم‌هاي ايراني نيز مي‌توانم به فيلم «نازنين» به كارگرداني عليرضا داودنژاد كه قبل از انقلاب تنها كسي بود كه به اين مسأله پرداخت و همچنين فيلم «يكبار براي هميشه» به كارگرداني سيروس الوند كه او نيز بعد از انقلاب اولين كسي بود كه به مسأله سقط جنين پرداخت، اشاره كنم.

رحمانيان در مورد ويژگي‌هاي شخصيتي 8 زني كه در اين اثر به تصوير كشيده مي‌شوند و مشكلات آنها بيان كرد: ازدواج در سن پايين، ازدواج ناخواسته و ايجاد روابطي كه يك رابطه نامعقول و نابهنجار اجتماعي به حساب مي‌آيد همه تابوهايي هستند كه كمتر به آنها پرداخت شده است و متأسفانه اين مسائل در طبقات فرودست جامعه خيلي بيشتر به چشم مي‌آيد و در پرونده‌هاي قضايي زيادي به آنها پرداخت شده است. البته مسائل ديگري هم بودند كه من علاقه‌مند بودم به آنها بپردازم، اما ترجيح دادم كه فعلاً به آنها ورود نكنم. اميدوارم اين مسائل از حالت تابو بودن بيرون بيايند و بتوان راه چاره‌اي برايشان پيدا كرد و تأكيد مي‌كنم كه متأسفانه اين مشكلات در ميان طبقات فرودست خيلي بيشتر و عميق‌تر به چشم مي‌خورد.

اين كارگردان و نويسنده تئاتر درباره پرداختن به پشت صحنه سينما در اين اثر نمايشي نيز گفت: البته پرداختن به سينما به علاقه من برمي گردد اما زماني كه شروع به نوشتن نمايشنامه كردم، تحت تأثير فضاي نمايشنامه «مجلس ضربت زدن» آقاي بيضايي بودم و در واقع تحت تأثير بيضايي كه در آن نمايشنامه به پشت صحنه يك تئاتر مي‌پردازد، در نمايش «نام تمام مادران…» به پشت صحنه سينما پرداختم.

وي درباره ارتباطي كه زن‌هاي اين نمايش با فرزندان از دست رفته شان دارند، اظهار كرد: در اين اثر نمايشي بچه‌اي كه از دست رفته و ديگر نيست، نماد همه چيزهايي مي‌شود كه اين زن‌ها در زندگيشان از دست دادند و همچنين در پايان نيز همين بچه باعث مي‌شود كه زن‌ها در كنار هم جمع شوند. ديالوگي در نمايش «ترانه‌هاي محلي» وجود داشت كه به آن بسيار اعتقاد دارم. در بخشي از آن نمايش، يكي از كاراكترها مطرح مي‌كرد «ممكن است همه مردان دنيا با هم برادر نباشند، اما حتماً همه زن‌هاي دنيا با هم خواهرند» من معتقدم با همه ديدگاه‌هاي مختلف و احساس حسادت و رقابتي كه ممكن است زن‌ها با هم داشته باشند، اما هميشه چيزي آنها را كنار هم قرار مي‌دهد كه در اين نمايش بچه همين نقطه تمركز است و باعث مي‌شود كه همه زن‌ها گرد هم جمع شوند.

رحمانيان در مورد علاقه اش به پرداختن به سينما در آثار نمايشي يادآور شد: علاقه من به سينما در آثار نمايشي ام كاملاً مشهود است و همان‌طور كه در نمايش «هامون بازها» به فيلم «هامون» پرداختم اجازه كار كردن روي فيلم «گوزن‌ها» را از مسعود كيميايي گرفته‌ام و آقاي كيميايي عنوان كردند كه دوست دارند تا وقتي زنده هستند اين نمايش روي صحنه بيايد و من تلاشم را مي‌كنم تا هر چه زودتر بتوانم اين اثر را اجرا كنم. در واقع سينما در كارهاي ديگر من نقش پررنگ تري خواهد داشت.

وي متذكر شد: در نمايش «گوزن‌ها» اتفاقاتي را كه در آن سال‌ها براي فيلم افتاد، به تصوير مي‌كشم. در زمان ساخت «گوزن‌ها» كيميايي به ساواك فراخوانده شد و مشكلات زيادي برايش پيش آمد و من نيز در اين نمايش تلاش مي‌كنم اتفاقاتي را كه در آن دوران افتاد و باعث شد آنچه كه در جشنواره فيلم تهران به نمايش درآمد، در اكران عمومي فيلم تغيير كند و مميزي‌هايي را كه به فيلم اعمال شد، به تصوير بكشم.

كارگردان فيلم «سينما- نيمكت» در پايان صحبت‌هايش درباره? اجراي نمايش «صدام» توضيح داد: متأسفانه دو ماه است كه منتظر تماس تلفني از طرف مدير تالار وحدت هستم تا زمان اجراي نمايش را به من اعلام كنند، اما اين اتفاق هنوز رخ نداده و اين چندمين بار است كه تالار وحدت با من بدقولي مي‌كند و متأسفانه به اين ترتيب دارند زمان را براي من مي‌كشند چون اين پروژه بسيار عظيم است و بايد برنامه‌ريزي طولاني مدتي براي اجرايش صورت گيرد. خوشبختانه كار از طرف اداره كل هنرهاي نمايشي و معاونت هنري حمايت شده، اما تالار وحدت همچنان من را منتظر نگه داشته است.

نمايش «نام تمام مادران…» نوشته و كارگرداني محمد رحمانيان تا 29 اسفندماه در دو نوبت 18:30 و 20:30 در سالن پايتخت مجموعه كنش معاصر روي صحنه است.

نوشين اعتماد، رؤيا بختياري، سيما تيرانداز، سينا رازاني، سانيا سالاري، بهنوش طباطبايي، مبينا طبائي، هانا كامكار و آشا محرابي به ترتيب حروف الفبا بازيگران اين اثر نمايشي هستند
منبع: مهرنيوز